قوطی‌های آلومینیومی نوشیدنی از دهه 1960 وجود داشته‌اند، اگرچه از زمان تولد بطری‌های پلاستیکی و افزایش شدید تولید بسته‌بندی‌های پلاستیکی، رقابت سختی را به وجود آورده‌اند. اما اخیراً برندهای بیشتری به ظروف آلومینیومی روی آورده اند و نه فقط برای نگهداری نوشیدنی.

بسته بندی آلومینیوم با توجه به اینکه ردپای کربن آن همچنان کاهش می یابد و آلومینیوم می تواند بی نهایت بازیافت شود، مشخصات پایداری خوبی دارد.

از سال 2005، صنعت آلومینیوم ایالات متحده انتشار گازهای گلخانه ای را تا 59 درصد کاهش داده است. با نگاهی خاص به قوطی های آلومینیومی نوشیدنی، ردپای کربن آمریکای شمالی از سال 2012 تا کنون 41 درصد کاهش یافته است. این کاهش ها عمدتاً به دلیل کاهش شدت کربن تولید آلومینیوم اولیه در آمریکای شمالی بوده است، قوطی های سبک تر (27 درصد سبک تر در هر اونس مایع در مقایسه با سال 1991). ) و عملیات تولیدی کارآمدتر. همچنین کمک می کند که متوسط ​​نوشیدنی آلومینیومی تولید شده در ایالات متحده حاوی 73 درصد محتوای بازیافتی باشد. تولید یک نوشیدنی آلومینیومی صرفاً از محتوای بازیافتی 80 درصد کمتر از تولید یک نوشیدنی از آلومینیوم اولیه است.
قابلیت بازیافت بی‌نهایت آن، همراه با دسترسی بیشتر خانواده‌ها به برنامه بازیافتی که تمام بسته‌بندی‌های آلومینیومی را با توجه به ارزش اقتصادی نسبتاً بالا، وزن سبک و سهولت جداسازی آن می‌پذیرد، به همین دلیل است که بسته‌بندی آلومینیومی نرخ بازیافت بالایی دارد و به همین دلیل ۷۵ درصد از کل آلومینیوم است. تا کنون تولید شده است هنوز در گردش است.

در سال 2020، 45 درصد از قوطی های آلومینیومی نوشیدنی در ایالات متحده بازیافت شد. این به 46.7 میلیارد قوطی یا تقریباً 90000 قوطی در هر دقیقه بازیافت می شود. به عبارت دیگر، 11 بسته 12 بسته آلومینیومی نوشیدنی به ازای هر آمریکایی در سال 2020 در ایالات متحده بازیافت شد.

از آنجایی که مصرف‌کنندگان بسته‌بندی‌هایی را می‌خواهند که پایدارتر باشد، که با کار در سیستم بازیافت امروزی شروع می‌شود، نوشیدنی‌های بیشتری به قوطی‌های نوشیدنی آلومینیومی تغییر می‌کنند. یکی از راه‌های درک این موضوع، رشد عرضه‌های نوشیدنی در آمریکای شمالی در قوطی‌های نوشیدنی آلومینیومی است. در سال 2018، 69 ​​درصد بود. در سال 2021 به 81 درصد رسید.

در اینجا چند نمونه خاص از سوئیچ ها آورده شده است:

دانشگاه SUNY New Paltz در سال 2020 با فروشنده نوشیدنی خود مذاکره کرد تا دستگاه‌های فروش خود را از ارائه نوشیدنی در بطری‌های پلاستیکی به عرضه آن‌ها در قوطی‌های آلومینیومی تغییر دهد.
دانون، کوکاکولا و پپسی شروع به ارائه برخی از مارک های آب خود در قوطی کرده اند.
انواع آبجوسازی‌های صنایع دستی از بطری‌ها به قوطی‌هایی مانند آبجوسازی لیک‌فرانت، شرکت آبجوسازی اندرسون ولی، و آلی کت آبجوسازی تغییر کرده‌اند.

در قسمت جلوی قوطی نوشیدنی آلومینیومی، تولیدکنندگان ورق قوطی آلومینیومی و تولیدکنندگان قوطی نوشابه که اعضای CMI هستند مجموعاً در اواخر سال 2021 نرخ بازیافت قوطی آلومینیومی نوشیدنی در ایالات متحده را تعیین کردند. اینها شامل افزایش نرخ بازیافت 45 درصدی در سال 2020 به نرخ بازیافت 70 درصدی در سال 2030 است.

سپس CMI در اواسط سال 2022 آغازگر بازیافت قوطی نوشیدنی آلومینیومی و نقشه راه خود را منتشر کرد که جزئیات چگونگی دستیابی به این اهداف را شرح می دهد. نکته مهم، CMI واضح است که این اهداف بدون بازپرداخت بازیافت جدید و به خوبی طراحی شده (یعنی سیستم‌های بازگشت سپرده ظروف نوشیدنی) محقق نمی‌شوند. مدل‌سازی نشان‌داده‌شده در این گزارش نشان می‌دهد که یک سیستم بازپرداخت ملی بازیافت خوب طراحی شده می‌تواند نرخ بازیافت قوطی‌های آلومینیومی در ایالات متحده را 48 درصد افزایش دهد.

طی سال‌ها، اشخاص ثالث متعددی مطالعات مستقلی را در مورد مقایسه تأثیر گازهای گلخانه‌ای نسبی قوطی‌های آلومینیومی، PET (پلاستیکی) و بطری‌های شیشه‌ای انجام داده‌اند. تقریباً در هر مورد، این مطالعات نشان داد که تأثیر کربن چرخه زندگی قوطی‌های نوشیدنی آلومینیومی اگر برتر از PET نباشد (بر اساس هر اونس) مشابه است و در هر مورد برتر از شیشه است.

علاوه بر این، تقریباً همه این مطالعات نشان دادند که قوطی های آلومینیومی از نظر مصرف انرژی بهتر از PET (و شیشه) هستند.

قوطی های آلومینیومی برای نوشیدنی های گازدار بهتر از PET هستند، اما PET تاثیر کربن کمتری برای نوشیدنی های غیر گازدار دارد. این احتمالاً به این دلیل است که نوشیدنی های غیر گازدار به اندازه نوشیدنی های گازدار به پلاستیک نیاز ندارند.