پایداری یک کلمه کلیدی در هر صنعتی است، پایداری در دنیای شراب به اندازه خود شراب به بسته بندی بستگی دارد. و اگرچه ممکن است شیشه گزینه بهتری به نظر برسد، اما بطری های زیبایی که مدت طولانی پس از مصرف شراب نگه می دارید، در واقع برای محیط زیست عالی نیستند.

تمام روش هایی که می توان شراب را بسته بندی کرد، "شیشه بدترین است". و اگرچه شراب‌های مناسب سن ممکن است به بسته‌بندی شیشه‌ای نیاز داشته باشند، اما دلیلی وجود ندارد که شراب‌های جوان و آماده (که اکثر شراب‌هایی که مصرف می‌کنند) را نتوان در مواد دیگر بسته‌بندی کرد.
توانایی یک ماده برای بازیافت یک نکته مهم است - و شیشه به خوبی در برابر رقبای خود، به ویژه آلومینیوم، قرار نمی گیرد. بازیافت آلومینیوم بسیار ساده تر از بازیافت شیشه است. شاید یک سوم شیشه بطری شیشه ای شما بازیافت شود. از طرف دیگر، قوطی‌ها و جعبه‌های مقوایی به ترتیب شکسته و شکسته می‌شوند و دفع صحیح آنها را برای مصرف‌کنندگان ساده‌تر می‌کنند.

سپس عامل حمل و نقل می آید. بطری ها شکننده هستند، به این معنی که برای ارسال بدون شکستن نیاز به بسته بندی اضافی زیادی دارند. این بسته بندی اغلب شامل استایروفوم یا پلاستیک غیرقابل بازیافت است که منجر به انتشار گازهای گلخانه ای بیشتر در تولید این مواد و ضایعات بیشتری می شود که مصرف کنندگان در حین بررسی مغازه شراب محلی خود حتی به آن فکر نمی کنند. قوطی ها و جعبه ها محکم تر و کمتر شکننده هستند، به این معنی که مشکل مشابهی ندارند. در نهایت، حمل و نقل جعبه‌های بسیار سنگین بطری‌های شیشه‌ای به سوخت بیشتری برای حمل و نقل نیاز دارد که استفاده از گازهای گلخانه‌ای بیشتری را به ردپای کربن بطری‌های شراب اضافه می‌کند. هنگامی که همه این عوامل را اضافه کنید، به طور فزاینده ای مشخص می شود که بطری های شیشه ای از نقطه نظر پایداری معنایی ندارند.

هنوز کاملاً مشخص نیست که آیا جعبه های مقوایی با کیسه های پلاستیکی یا قوطی های آلومینیومی گزینه بهتری هستند.

قوطی های آلومینیومی نیز مشکلات احتمالی را ایجاد می کنند. لایه نازکی از فیلم برای محافظت از هرگونه نوشیدنی کنسرو شده از تماس با فلز واقعی مورد نیاز است و آن فیلم ممکن است خراشیده شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، SO2 (همچنین به عنوان سولفیت شناخته می شود) می تواند با آلومینیوم تعامل کند و یک ترکیب بالقوه مضر به نام H2S تولید کند که بویی شبیه به تخم مرغ فاسد می دهد. واضح است که این موضوعی است که شراب‌سازان می‌خواهند از آن اجتناب کنند. اما قوطی‌های آلومینیومی در این زمینه نیز یک مزیت واقعی دارند: «اگر می‌توانید شراب خود را داشته باشید، لازم نیست از همان سطح سولفیت برای محافظت از شراب استفاده کنید، زیرا قوطی‌ها کاملاً از اکسیژن محافظت می‌کنند. این یک عامل جالب دیگر برای جلوگیری از تولید منفی H2S است. از آنجایی که شرابی که میزان سولفیت کمتری دارد در بین مصرف کنندگان محبوب تر می شود، بسته بندی شراب ها به این روش می تواند به وضوح از دیدگاه فروش و برندسازی سودمند باشد و همچنین گزینه سازگارتر با محیط زیست باشد.

بیشتر شراب‌سازان می‌خواهند پایدارترین شراب ممکن را تولید کنند، اما باید سود هم ببرند، و مصرف‌کنندگان هنوز هم مردد هستند که بطری‌ها را به نفع قوطی‌ها یا جعبه‌ها کنار بگذارند. هنوز ننگی در مورد شراب جعبه‌ای وجود دارد، اما این موضوع در حال محو شدن است زیرا افراد بیشتری متوجه می‌شوند که شراب‌های درجه یک در جعبه بسته‌بندی می‌شوند که طعم خوبی یا بهتری نسبت به مارک‌های شیشه‌ای دارند که به خرید آن عادت کرده‌اند. این واقعیت که کاهش هزینه تولید شراب جعبه‌ای و کنسرو شده اغلب به قیمت‌های پایین‌تر برای مصرف‌کنندگان تبدیل می‌شود، می‌تواند انگیزه‌ای نیز باشد.

میکر، یک شرکت شراب کنسرو شده، در تلاش است تا با بسته‌بندی شراب‌های باکیفیت از تولیدکنندگان کوچکی که ممکن است ابزاری برای کنسرو کردن شراب‌هایشان نداشته باشند، دیدگاه مصرف‌کنندگان شراب را درباره کنسرو شراب تغییر دهد.

با جهش بیشتر شراب‌سازان به سمت شراب‌های کنسرو شده و جعبه‌ای، این احتمال وجود دارد که درک مصرف‌کننده تغییر کند. اما تولیدکنندگان متعهد و آینده‌نگر نیاز دارند تا شراب‌های باکیفیت را که برای چیزی فراتر از صرف نوشیدنی در ساحل یا پیک‌نیک مناسب هستند، قوطی و بسته بندی کنند. برای تغییر روند، مصرف‌کنندگان باید درخواست کنند - و مایل به پرداخت آن باشند - شراب‌های بسته‌بندی شده یا کنسرو شده ممتاز.