لغو تعرفه های بند 232 بر آلومینیوم و وضع نکردن هیچ گونه مالیات جدیدی می تواند تسهیلاتی را برای آبجوسازان آمریکایی، واردکنندگان آبجو و مصرف کنندگان فراهم کند.

برای مصرف کنندگان و تولیدکنندگان آمریکایی - و به ویژه برای آبجوسازان و واردکنندگان آبجو آمریکایی - تعرفه های آلومینیوم در بخش 232 قانون گسترش تجارت، تولیدکنندگان و مصرف کنندگان داخلی را با هزینه های غیرضروری بار می کند.

برای دوستداران آبجو، این تعرفه ها هزینه تولید را افزایش می دهد و در نهایت به قیمت های بالاتر برای مصرف کنندگان تبدیل می شود.

آبجوسازان آمریکایی برای بسته بندی آبجو مورد علاقه شما به شدت به ورقه های آلومینیومی وابسته هستند. بیش از 74 درصد کل آبجو تولید شده در ایالات متحده در قوطی ها یا بطری های آلومینیومی بسته بندی می شود. آلومینیوم بزرگترین هزینه ورودی در تولید آبجو در آمریکا است و در سال 2020، آبجوسازان از بیش از 41 میلیارد قوطی و بطری استفاده کردند که 75 درصد آن از محتوای بازیافتی ساخته شده بود. با توجه به اهمیت آن برای صنعت، تولیدکنندگان آبجو در سراسر کشور - و بیش از دو میلیون شغلی که آنها پشتیبانی می کنند - تحت تاثیر منفی تعرفه های آلومینیوم قرار گرفته اند.

بدتر از آن، تنها 120 میلیون دلار (7٪) از 1.7 میلیارد دلاری که صنعت نوشیدنی ایالات متحده به عنوان تعرفه پرداخت کرده است، در واقع به خزانه داری ایالات متحده رفته است. کارخانه‌های نورد ایالات متحده و کارخانه‌های ذوب ایالات متحده و کانادا، دریافت‌کننده اصلی پولی بوده‌اند که آبجوسازی‌ها و شرکت‌های نوشابه‌سازی آمریکایی مجبور به پرداخت آن‌ها شده‌اند و تقریباً 1.6 میلیارد دلار (93٪) از مصرف‌کنندگان نهایی آلومینیوم با قیمت‌های تعرفه‌ای دریافت کرده‌اند. محتوای فلز یا جایی که از آن آمده است.

یک سیستم قیمت گذاری مبهم روی آلومینیوم که به عنوان Midwest Premium شناخته می شود این مشکل را ایجاد می کند، و مؤسسه آبجو و آبجوسازان آمریکایی در حال همکاری با کنگره برای کمک به روشن کردن علت و چگونگی این اتفاق هستند. در حالی که ما دست به دست هم با آبجوسازان در سراسر کشور کار می کنیم، لغو تعرفه های بخش 232 فوری ترین تسکین را فراهم می کند.

سال گذشته، مدیران اجرایی برخی از بزرگترین تامین‌کنندگان آبجو کشورمان نامه‌ای به دولت ارسال کردند و استدلال کردند که «تعرفه‌ها در سراسر زنجیره تأمین طنین‌انداز می‌شوند، هزینه‌های تولید را برای مصرف‌کنندگان نهایی آلومینیوم افزایش می‌دهند و در نهایت بر قیمت‌های مصرف‌کننده تأثیر می‌گذارند». و فقط آبجوسازان و کارگران صنعت آبجو نیستند که می‌دانند این تعرفه‌ها بیشتر از اینکه فایده داشته باشد ضرر دارد.

بسیاری از سازمان‌ها اعلام کرده‌اند که بازگرداندن تعرفه‌ها تورم را کاهش می‌دهد، از جمله مؤسسه سیاست پیشرو، که گفت: «تعرفه‌ها به راحتی پس‌رونده‌ترین مالیات‌های ایالات متحده هستند و فقرا را مجبور می‌کنند بیشتر از هر کس دیگری بپردازند». در مارس گذشته، موسسه اقتصاد بین‌الملل پترسون مطالعه‌ای را منتشر کرد که در آن بحث می‌کرد که چگونه یک موضع آرام‌تر در تجارت، از جمله لغو هدفمند تعرفه‌ها، به کاهش تورم کمک می‌کند.

این تعرفه ها علیرغم درآمدهای بادآورده ای که کارخانه های ذوب آلومینیوم در آمریکای شمالی از آنها دریافت می کنند، نتوانسته است کار خود را آغاز کند، و همچنین نتوانسته است تعداد قابل توجهی از شغل هایی که در ابتدا وعده داده شده بود ایجاد کند. در عوض، این تعرفه‌ها با افزایش هزینه‌های داخلی، کارگران و مشاغل آمریکایی را تنبیه کرده و رقابت شرکت‌های آمریکایی با رقبای جهانی را دشوارتر می‌کند.

پس از سه سال اضطراب و بلاتکلیفی اقتصادی - از تغییرات ناگهانی بازار در صنایع مهم تحت تأثیر کووید-19 تا تورم سرسام‌آور سال گذشته - عقب نشینی تعرفه‌های بخش 232 آلومینیوم اولین گام مفید برای بازیابی ثبات و بازگرداندن اعتماد مصرف‌کننده خواهد بود. همچنین یک پیروزی مهم در سیاست برای رئیس جمهور خواهد بود که قیمت ها را برای مصرف کنندگان کاهش می دهد، آبجوسازان و واردکنندگان آبجو را آزاد می کند تا در تجارت خود سرمایه گذاری مجدد کنند و مشاغل جدید برای اقتصاد آبجو بیافزایند. این دستاوردی است که ما یک لیوان برای آن بلند می کنیم.