قوطی ها در سراسر ایالات متحده کمبود دارند و در نتیجه تقاضا برای آلومینیوم افزایش می یابد و مشکلات بزرگی برای آبجوسازان مستقل ایجاد می کند.

به دنبال محبوبیت کوکتل های کنسرو شده، تقاضا برای آلومینیوم در یک صنعت تولیدی که هنوز از کمبودهای ناشی از قرنطینه و همچنین نوسانات تامین کنندگان در حال بهبود است، کاهش یافته است. با این حال، به این اضافه شده،سیستم های ملی بازیافت در سراسر ایالات متحده با مشکل مواجه هستندجمع آوری قوطی های کافی برای برآورده کردن تقاضا و در حالی که سیستم تایر تحت فشار سیاست های قدیمی که بازیافت را برای مردم دشوارتر کرده است در حال کمانش است، ضربه بزرگی بر وضعیت بد آبجوسازان وارد می شود.

این کمبود نشان می‌دهد که چگونه، علی‌رغم محبوبیت آبجو در قوطی‌ها و کوکتل‌ها در قوطی‌ها، چنین مشکلی در زنجیره تامین و راه‌اندازی بازیافت وجود دارد که این وضعیت به طور بالقوه می‌تواند کسب‌وکارهای موفق را با مشکل مواجه کند. به خصوص از آنجایی که برخی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان فن در حال تعیین حداقل سفارش‌ها هستند و عملاً کارخانه‌های آبجوسازی را از بازار خارج می‌کنند.

در حال حاضر، تقریباً 73 درصد از یک قوطی آلومینیومی از ضایعات بازیافتی به دست می آید، اما از آنجایی که تقاضا برای کوکتل های کنسرو شده به ویژه در ایالت کالیفرنیا افزایش یافت، نیاز مبرمی به اذعان وجود داشت که مراکز بازیافت در محل نمی توانند سرعت خود را حفظ کنند و باید کاری انجام شود. .

طبق داده‌های بخش بازیافت و بازیابی منابع کالیفرنیا (معروف به CalRecycle)، در پنج سال گذشته، نرخ بازیافت قوطی آلومینیومی کالیفرنیا 20 درصد کاهش یافته است، از 91 درصد در سال 2016 به 73 درصد در سال 2021.

مشکلی که ما، به ویژه در ایالات متحده در مورد قوطی‌ها داریم، این است که به اندازه کافی آنها را بازیافت نمی‌کنیم.» وقتی صحبت از مشکلات شد، معمولاً، نرخ کلی بازیافت قوطی در ایالات متحده تنها در حدود 45 درصد است که به این معنی است که بیش از نیمی از قوطی‌های آمریکا در محل دفن زباله می‌ریزند.

در کالیفرنیا، وضعیت به طور قابل توجهی کاهش یافته است. به عنوان مثال، در سال 2016، طبق داده‌های ایالتی، بیش از 766 میلیون قوطی آلومینیومی در محل‌های دفن زباله قرار گرفتند یا هرگز بازیافت نشدند. سال گذشته این رقم 2.8 میلیارد بود. سیندی لی، مدیر عملیات شرکت Almanac Beer، گفت: «اگر ما آبجو نداریم که برای توزیع کنندگان خود بفرستیم، آبجو نداریم که در بار در اتاق شیر خود بفروشیم. این اثر دومینویی را ایجاد می کند که ما قادر به فروش آبجو یا کسب درآمد نیستیم. این اختلال واقعی است.»

بال حداقل سفارش پنج کامیون را اجرا کرد که به اندازه یک میلیون قوطی است. برای مکان های کوچکتر، این یک منبع مادام العمر است.» در توضیح این تصمیم، "بال اساساً یک اخطار دو هفته ای به ما داد که باید تمام قوطی ها را برای سال آینده سفارش دهیم." چالش آنها را مجبور کرده بود که ذخایر نقدی کارخانه آبجوسازی را روی قوطی ها خرج کنند، زیرا او مجبور بود از قبل پرداخت کند، علیرغم اینکه اطمینانی نداشت که سفارشش حتی خواهد رسید و وضعیت را اینگونه توصیف کرد: "حالا نمی توانید این را دریافت کنید، می خواهید باید دو برابر بیشتر صبر کرد» و ابراز تاسف کرد که تأخیرها نیز «سه برابر و سپس چهار برابر شد» و افزود که اساساً «زمان سرب افزایش یافت و هزینه ما افزایش یافت».